Weg uit de illegaliteit
Lowet benadrukt het belang van dat statuut. “In België moet je erkend zijn als gezondheidszorgberoep om de gezondheidstoestand van iemand anders fysiek of mentaal te beïnvloeden. Heb je die erkenning niet, dan ben je op illegale wijze geneeskunde aan het beoefenen. En uiteraard is er dan ook geen sprake van financiering en terugbetaling. Dat wil zeggen dat psychologen eigenlijk tot 2016 ‘illegaal’ bezig waren. Een bizarre situatie, want zij zijn al sinds de jaren 70 actief in de gezondheidszorg.
We zijn dan ook enorm blij dat die scheve situatie eindelijk is rechtgezet. De druk vanuit de samenleving werd ook steeds hoger om de toegang tot een psycholoog makkelijker te maken. En ook al is de budgettaire toestand niet bepaald rooskleurig, er is nu tenminste een pad om samen met de overheid en het Riziv te bewandelen.”
Toegankelijkheid en betaalbaarheid
Er is meer nodig om de toegang tot geestelijke gezondheidszorg
te verbeteren.
“De hele gezondheidszorg is sterk aan het veranderen”, stelt Lowet. “Dat heeft een aantal redenen, bijvoorbeeld de vergrijzing. Ook de betaalbaarheid van de sociale zekerheid blijft een grote uitdaging. De terugbetaling van de honoraria van de zorgverstrekkers komen uit die pot en de financiering ervan is sterk gelinkt aan de economische situatie van het land. En net daar knelt het schoentje: we zitten al enkele jaren in een situatie dat de overheidsuitgaven beperkt worden. Psychologen zien natuurlijk ook hoe de financiering van andere delen van de gezondheidszorg verloopt. En als dat niet gelijk is, zorgt dat voor spanningen.
En dus moeten ze nadenken over hoe ze zich best organiseren
als vrije beroepers in de eerstelijnszorg. Om tegemoet te komen aan de maatschappelijke tendensen zullen ze bijvoorbeeld meer moeten samenwerken in multidisciplinaire teams.”
(...)
Risico’s voor vrije beroepers
Vrije beroepers zijn meer kwetsbaar voor mentale problemen, weet ook Lowet. “Er zijn een aantal risicofactoren die inherent verbonden
zijn aan het ondernemerschap. Door de verantwoordelijkheid die ze dragen voor hun bedrijf lopen ondernemers meer risico dan andere
groepen. Veel ondernemers werken hard, soms té hard. Ook bij de vrije beroepers durft de balans al eens door te slaan. Het beste advies is
om tijd en ruimte te maken voor andere dingen. En uiteraard moet de geestelijke gezondheidszorg ook voor hen vlot toegankelijk zijn. Al is
het niet altijd makkelijk om hen te bereiken en eventuele problemen te detecteren. Huisartsen kunnen hierbij een rol spelen. En ook psychologen moeten meer outreachend werken.”
...
